Czasem człowiek czuje się samotny mimo otaczających go ludzi. Może mieć przyjaciół, nawet takich bliskich, najbliższych. I mimo wszystko nie potrafi znaleźć w sobie siły, aby pokonać pustkę i zimno, które otacza jego serce. Ma świadomość, że może w każdej chwili zawołać do kogokolwiek i na pewno otrzyma pomoc, a jednak tego nie robi. Coś go powstrzymuje, nie daje mu żyć i czuć szczęścia. Zdarzają się osoby, które pozwalają tej pustce przejąć kontrolę…
Czy zastanawialiście się co sprawia wam przyjemność? Kiedy, w jakich momentach osiągacie swój stan równowagi, a nawet poczucia szczęścia? Ostatnio dużo mówi się o podejściu do życia Duńczyków, o ich magicznym „hygge”. W księgarniach pojawiły się książki opisujące to niejednoznaczne dla nas słowo.
Październik obfituje w wydarzenia. Dużo trudnych momentów. Parę myślów. Kilka pożegnań i wzruszeń. Kilka decyzji i wyzwań. I pewność, że jeszcze wiele przede mną. Kilka rozliczeń, co jest ważne, a co mniej. I pewność, że otaczają mnie wspaniali ludzie. Dziękuję za pomoc, za serce, za zrozumienie i wsparcie.
W sobotę podczas sprzątania wpadły mi w ręce stare albumy ze zdjęciami. Wręczyłam dzieciakom po albumie i sama też zatopiłam się we wspomnieniach. I stwierdziłam…”o matko jaki kawał życia za mną”. I to jakiego życia. Cudownie znów wrócić do dawnych czasów, choć na chwilę.
Czy gdybyście mogli zacząć życie na nowo w jakimś punkcie, zmieniając je, to czy wiedząc dziś jak potoczyły się wasze losy zmienilibyście coś? Czy podjęlibyście ryzyko i zmienili wszystko? Zastanawia mnie to. Czy ja bym coś zmieniła?
Miewacie dni kiedy wszystko wydaje się nie lada wyzwaniem i coś, co normalnie nie sprawia większych trudności, nagle staje się wielkim problemem. Dziś miałam taki dzień. Przede mną nie lada wyzwanie zawodowe. W tym miesiącu mam ich zresztą pełno. I nagle, kiedy nadchodzi czas mobilizacji czuję pustkę, brak pomysłów i powera do wykonania zadań. Jestem rozkojarzona.
